Aşkla Hemşireyim Diyebilmek…

Mesleğine aşkla bağlanmak;

İnsanı seveceksin bir kere.

Dinleyeceksin,

Yardım edeceksin

Ve onun yerine koyacaksın kendini.

Bir mecburiyet değil de gönüllülük sayacaksın tedavi etmeyi.

Gece nöbetlerinde ateşi düşmeyenin başında bekleyeceksin küçük kardeşini bekler gibi.

Bazen annen gelecek aklına ayakları ağrıyan Ayşe teyzeyi gördüğünde,

Bazen baban gelecek gözünün önüne iki büklüm bastonuyla yürüyen Ahmet amcayı izlediğinde.

Yine bugün çok yoruldum değil de bugün yine birçok kişinin hayatına dokundum,

Yardım ettim diyeceksin.

Gece yastığa başını koyduğunda tebessümle kapatacaksın gözkapaklarını.

Her ayın 15’ini değil de iyileşip eve giden hastaların tebessümünde arayacaksın mutluluğu.

Öyle herkesin yaparım deyip de yapabileceği bir şey değil hemşirelik.

Kim ister ki herkes sıcacık yatağında yatarken hemşire olup sabahlara kadar koşuşturmayı.

Ben isterim diyeceksin, diyebileceksin.

Çünkü aradığın şey maddiyat değil maneviyat olacak.

Aşk ile yapacaksın, kalp ile yapacaksın.

Unutulmamalıdır ki aşk ile yapılmayan hemşirelik, zaman geçtikçe eziyet haline gelir ve eziyet edecek hale getirir. Bazen en kuvvetli ilaçtan daha etkilidir tebessüm, yüzümüzden tebessümü eksik etmeyelim.