Bugün Covid-19 karantinamın 3. günümdeyim.
Sağlık çalışanıyım.
Daha önce de iki kez covid-19 tanısı aldım. İşyeri hemşiresi olarak çalıştığım yerden koronavirüsle temas etmiştim ve evde kalarak sorunsuz atlatmıştım.
Pandemi başlayalım 2 yıldan fazla oldu. Neredeyse tüm pandemi kuralları ve yasakları kalktı. Herkes normal hayatına devam ediyor. Fakat kimse hala koronavirüsün farklı formlarda aramızda dolaştığını göz ardı ediyor. Bu da daha fazla bulaşa neden oluyor.
3. kez tanı almama bu yasakların ve serbest dolaşımın neden olduğunu düşünüyorum. Ve bu sefer ki hastalığım bizim için biraz daha farklı oldu. 87 yaşındaki annem dahiliye servisinde ağır karaciğer yetmezliği tanısı ile yatıyordu. Anneme yapılan Covid-19 testine pozitif denildi. İki saat sonra toparlandık sessizce bir Covid-19 tanısı olmuş hastanın yattığı odaya ikinci Covid-19 tanılı bir hasta olarak yerleştirildik.
Bu arada tedavi için gelen sağlık çalışanları ve hemşireler maske -gözlük- eldiven- gömlek kullanarak içeriye giriyorlar, tedaviyi yapıp odayı terk ediyorlardı. Bu tabi ki iyi bir şey. Kendime baktım. Yalnızca evden getirdiğim maskem vardı. Ne eldiven ne gözlük ne de önlük…
Diğer hastanın da yakınları var. Onlar da benim gibiler. Odaya serbestçe girip çıkıyorlardı…
Kendim için test yapılmasını istedim, yapılamadığını öğrendim. Kapı kapalı içeride dört kişinin soluduğu ağır hava. Cam açılmıyor, klima düşük devirde. Bunaldım. Kapı dışına çıktım. ‘Covid-19 tanılı diğer hasta odasının dışında kapı açık duramazsınız, içeri girin, kapıyı da kapatın’ dediler.
Haklılar. Ama ben covid-19 olup olmadığımı bilinmiyorum ki..
Çaresizce kabullendim.
‘Covid-19 olabilirim ama aşım vardı. Gencim(?), hastalıklarım yok, bana bir şey olmaz’ diye içimi ferahlattım.
Odanın havası beni boğdukça kapının dışına çıktım. Akşam yoğun bakımda yer açıldı. Annemi yoğuna bakıma aldılar ve ben de eve gittim. Evde de ev halkı var. Maske, mesafe, el yıkama ile iki gün geçirdim. Üçüncü gün Covid-19 testim positive döndü.
Sonuç olarak temaslı Covid-19 pozitif hastasıyım ve karantinaya alındım.
Yine eski günlerdeki gibi kendimi kısıtlıyor ve annemi düşünerek günlerimi geçiriyorum.